martes, 13 de julio de 2010

o río máis bonito do mundo

Coas cores do arco da vella  En Colombia

jueves, 3 de junio de 2010

De despedida con Rosalía de Castro

Texto aportado por Xoel e unha das fotos é de José Manuel, así se despide "luz infinda" de Burela.

Adiós, ríos; adios, fontes;
adios, regatos pequenos;
adios, vista dos meus ollos:
non sei cando nos veremos.
Miña terra, miña terra,
terra donde me eu criei,
hortiña que quero tanto,
figueiriñas que prantei,
prados, ríos, arboredas,
pinares que move o vento,
paxariños piadores,
casiña do meu contento,
muíño dos castañares,
noites craras de luar,
campaniñas trimbadoras,
da igrexiña do lugar,
amoriñas das silveiras
que eu lle daba ó meu amor,
camiñiños antre o millo,
¡adios, para sempre adios!
¡Adios groria! ¡Adios contento!
¡Deixo a casa onde nacín,
deixo a aldea que conozo
por un mundo que non vin!
Deixo amigos por estraños,
deixo a veiga polo mar,
deixo, en fin, canto ben quero...
¡Quen pudera non deixar!...

La oreja de van gogh - Un cuento sobre el agua

A ver se empezamos a cantar mellor, aquí queda unha bonita canción sobre a auga (letra traída por Carla):
Quisiera ser la lluvia que empapó tus ojos negros pidiéndome un beso.
Quisiera ser el viento que sopló dejando tan gracioso tu cabello,
Parando el tiempo en mi corazón
Quisiera ser el tallo de la flor, con la que hiciste mi boca el silencio.
Yo quisiera ser la luz que iluminó tu rostro aquella noche de Febrero cuando en secreto escuché tu voz.
Quisiera ser la brisa que acaricia tu sonrisa en el mar, la montaña o en el cielo azul de Abril.
Quisiera ser un verso dentro de tus pensamientos que recuerdes mi mirada suspirando en la ventana imaginando que apareces tras de mi.
Y que me cojas de la mano, que susurres que has llegado, que me prometas que a mi lado eres feliz.
No haré preguntas no habrá recuerdos haré que tu pasado sea solo un cuento que sobre el agua un día el viento escribió
Quisiera ser la estrella que pasó durante el tiempo que fuiste sincero
Quisiéramos ser nunca la pasión que tú estafaste en los siguientes puertos que mis mentiras por un favor
Quisiera ser la brisa que acaricia tu sonrisa en el mar, la montaña o en el cielo azul de Abril.
Quisiera ser un verso dentro de tus pensamientos que recuerdes mi mirada suspirando en la ventana imaginando que apareces tras de mi.
Y que me cojas de la mano, que susurres que has llegado que me prometas que a mi lado eres feliz.
No haré preguntas no habrá recuerdos haré que tu pasado sea solo un cuento que sobre el agua un día el viento escribió
Quisiera ser la lluvia que empapó tus ojos negros pidiéndome un beso

LA NIÑA QUE SOÑABA CON VER EL MAR (Carla)

Dana era una niña que siempre soñó con poder ver el mar, aunque sólo fuera un minuto, un segundo, una milésima...
Élla vivía en León, en casa de sus abuelos, pues sus padres vivían en otra casa.Las dos familias se reunían todas las navidades para darse los regalos y felicitarse el año nuevo.Dana sabía que su regalo de este año era especial, lo presentía y sus padres se delataban mucho, estaban muy felices.
El día de Nochebuena, cuando Dana dormía, sus padres la metieron en el coche para llevarla a un lugar muy especial.El coche se paró de repente...Dana estaba asustada, no sabía quién o qué le había metido en aquel coche.Cuando llegaron a ''aquel lugar'' Dana escuchó una voz:
-Dana, abre los ojos, mira, ha venido Papá Noel.
Dana, alporizada, abrió los ojos rápidamente.Allí estaba...¡EL MAR! Sus padres se emocinaron al verla llorar de alegría.Era su sueño, su sueño cumplido.
Recuerda esto siempre: en Navidad tus deseos pueden hacerse realidad.
     (Este o poño aquí para que saibades a sorte que tedes de ver o mar todos os días dende as vosas aulas, xa é unha das cousas que estou a botar de menos!)
    

Que llueva, que llueva

Coma en Santiago fai tanta calor despois de ter vido da Mariña lucense, estou cantando seguido a canción que me deu Carla en relación coa auga:
Que llueva que llueva,
La Virgen de la Cueva.
Los pajarillos cantan,                      
Las nubes se levantan,
Que sí,
Que no,                              
Que caiga un chaparrón
Que rompan tus ventanas
Y las mías no.
porque cascadas coma estas son soamente posibles coa auga caída do ceo

FINCA GALEA: AUGA



miércoles, 2 de junio de 2010

Lorca y su mar

Abril de 1919 
El mar es
el Lucifer es el azul.
El cielo caído
por querer ser la luz.
¡Pobre mar condenado
a eterno movimiento,
habiendo antes estado
quieto en el firmamento!
Pero de tu amargura
te redimió el amor.
Pariste a Venus pura,
y quedose tu hondura
virgen y sin dolor.
Tus tristezas son bellas,
mar de espasmos gloriosos.
Mas hoy en vez de estrellas
tienes pulpos verdosos.
Aguanta tu sufrir,
formidable Satán.
Cristo anduvo por ti,
mas también lo hizo Pan.
La estrella Venus es
la armonía del mundo.
¡Calle el Eclesiastés!
Venus es lo profundo
del alma...
...Y el hombre miserable
es un ángel caído.
La tierra es el probable
Paraíso Perdido.

Julio Iglesias: Agua dulce, agua salada

E aquí queda todo un clásico relacionado coa auga (a petición dun profesor)

martes, 1 de junio de 2010

Bécquer

Poema recollido por Alex e Javi, e fotos de Gabriel e José Carlos

Qué hermoso es ver el día
coronado de fuego levantarse,
y a su beso de lumbre
brillar las olas y encenderse el aire!
¡Qué hermoso es tras la lluvia
del triste Otoño en la azulada tarde,
de las húmedas flores
el perfume aspirar hasta saciarse!
¡Qué hermoso es cuando en copos
la blanca nieve silenciosa cae,
de las inquietas llamas
ver las rojizas lenguas agitarse!
¡Qué hermoso es cuando hay sueño
dormir bien... y roncar como un sochantre...
y comer... y engordar... ¡y qué fortuna
que esto sólo no baste!

A FONTE DA RENIEGA


Según conta unha vella lenda recollida por Juan Ramón Corpas, aquí apareceuselle o demo en forma de aposto mozo a un sedento camiñante que subía o porto en pleno verán.O demo lle ofreceu a posibilidade de refrescarse e de beber se renunciaba a Deus, pero o peregrino rechazou a oferta. Entón, o demo lle volveu a tentar, suxirindo que tal vez bastaría con renunciar á Virxen María para recibir o preciado líquido. Tampouco aceptou esta vez o camiñante. Como última oferta, Satanás apuntou que bastaría con renunciar do apóstol Santiago para conseguir o auga. Pero o peregrino rehusou de novo a tentación e púxose a rezar pidindo axuda ás alturas.Entón, o mozo diabólico desapareu entre unha nube de azufre, e no seu lugar apareceu a cristalina fonte, onde saceu a sua sede.

Na beira dun riachuelo (Carla) e foto de Álvaro Crego


Xunto ao interminable riachuelo,
Ao lado dunha fogueira,
Cantaba un pequeno mochuelo
Que da auga estaba á beira.
Por moito que o intentara
A auga non paraba,
co oleaxe que había no momento
Non esperou a facer outro intento.
A rapaza desesperada,
Confiaba en que o mochuelo
A salvara, e arranxara
O que empezou no riachuelo.

Deep Purple - Smoke On The Water (From "Live At Montreux 2006" DVD)


Imos probar a nosa pronuncia do inglés con esta canción. A letra a temos grazas a Xoel e Víctor, a ver como vai saíndo, esperemos non estragar o verán con tanta auga:
We all came out to montreux
On the lake geneva shoreline
To make records with a mobile
We didn’t have much time
Frank zappa and the mothers
Were at the best place around
But some stupid with a flare gun
Burned the place to the ground
Smoke on the water, fire in the sky
They burned down the gambling house
It died with an awful sound
Funky claude was running in and out
Pulling kids out the ground
When it all was over
We had to find another place
But swiss time was running out
It seemed that we would lose the race
Smoke on the water, fire in the sky
We ended up at the grand hotel
It was empty cold and bare
But with the rolling truck stones
thing just outside
Making our music there
With a few red lights and a few old beds
We make a place to sweat
No matter what we get out of this
I know we’ll never forget
Smoke on the water, fire in the sky

AUGA (Álvaro Crego)

Auga Fontes, mares, regatos, orballo.
Lagos, rías, choiva, neve.
Somos auga, auga é vida.
Na profunda fraga,
O melodioso son do regato.
Na verde leira,
O preguiceiro orballo asoma.
Somos auga, auga é vida.
No alto cume da montaña,
O frío chega e a neve vemos.
Achégate a calquera praia,
As ondas do mar escoitarás.
Somos auga, auga é vida.

Avalanch Caminar Sobre el agua - Lucero


Grazas a Álex temos a canción para intentar agora afinar con esta canción "heavy" sobre a auga. Espero que gustedes deste cambio de estilo musical:
Caminar sobre el agua
El viento me hace sufrir
se lleva la tempestad
que lejos está, aquello que perdi...
Las ruinas de la verdad
acostumbrado a la mentira y fiel seré
aquello que perdi...
Este es tu momento
hoy cambiará tu suerte
que no te vean llorar
que te crean valiente
Con el agua al cuello
y a contracorriente
acabaras creyendo
que eres el mas fuerte
No me intentes cambiar!
solo sigo un sueño un ideal!
que facil es opinar!
sobre estas mansas aguas
Nunca te mojaras...al caminar!!
Hace tiempo me caí
hace tiempo me perdí en mi mismo
hoy se como salir...
Lo que define al hombre
no es la forma de caer
es la forma, en la que a de levantarse
Si ya no late el corazón
si al viento sopla en contra
si no encuentras una razón
si ya nada te importa
Si las nubes cubren el sol
si te quitan su luz, su calor
ponte cara al viento
y espera tu momento!
No me intentes cambiar!
solo sigo un sueño un ideal!
que facil es opinar!
sobre estas mansas aguas
Nunca te mojaras...al caminar!!
Que solo estas!
que triste estas!
pero aun así!
jamas te ahogaras
como los demas...
No me intentes cambiar!
solo sigo un sueño un ideal!
que facil es opinar!
sobre estas mansas aguas
Nunca te mojaras...al caminar!!)

NOSTALXIA

Hoxe estou algo nostálxica pola inminente marcha da Mariña lucense, así que quedan aquí as fotos enviadas por Yahya desta marabillosa costa co seu mar azul verdoso (aínda que moitas veces gris pola néboa e nubes nesta terra).

                                  Praia en Celeiro

                                   Praia das Catedrais (Ribadeo)
                                   Porto de Viveiro
                                  O mar Cantábrico
                                  Praia da Marosa

lunes, 31 de mayo de 2010

FONTE DE MONDOÑEDO

Paseando por Mondoñedo atopei esta fonte e dixen para o blog da auga. A verdade  dá gusto que os móbiles teñan cámara incorporada.

FONTES FAMOSAS EN ESPAÑA


Pois adicamos un espazo ás fontes máis coñecidas en España sobre todo por motivos futbolísticos ou coma diría eu "futboleros". Aquí vos deixo as fotos recollidas por Carla da Cíbeles (onde celebran os do Madrid os seus triunfos) e Neptuno (onde o fan os do Barcelona).

“Aidragugs” a revelación dos W.C.

Un día moi hermoso a fonte corría e o río levaba moita auga, era verán, e había humidade coma para facer estarar en cachiños unha porta de madeira.

Apareceron da auga dos W.C. de todo o mundo uns estranos seres, os “Aidragugs” ( na sua lingua ) eran uns bichos hermafroditas que se reproducían moi rápido.

Tiñan uns dentes duros, fortes, afiados e dobres ( un diante e un detrais ) que contando as duas filas facían 48 dentes. Non medían máis de medio metro, eran verdes e marróns, con mais que uñas, garras ( por así decir ), tres linguas pegadas nunca, o seu alento era un gas verde e moi tóxico.

Os “Aidragugs” empezaron a comer, descuartizar á xente, a milleiros de persoas eran coma un pesadelo pero cando chegou o inverno a neve queimábaos e desapareceron a xente celebrabao ( bueno claro está só a viva )coma se fose unha festa a que chamaron Nadal e era durante o mes de Decembro e un pouco de Xaneiro en Febreiro volvían a sair da auga dos W.C. de todo o planeta.

Nunha longa loita os humáns inventando os desaugues levában os noxentos ovos marróns dos W.C. a un lugar para desfacelos e impedir que se poideran reproducir, de esta maneira a xente impideu que suframos outro ataque de despezábeles e noxentos “Aidragugs” verdes e marróns.

Grazas a Xoel por recoller o texto e a Alex e Javi por gardar o debuxo.

el niño mas tonto del mundo

Os alumnos de 1º pensan que hai que meter algún video divertido relacionado coa auga, así que vai o primeiro buscado por Gabriel (1ºA).

DESCRIPCIÓN DEL AGUA

Álvaro Crego sácanos do noso rauto de lirismo para achegarnos a unha descrición da auga, aquí vós queda. Esquecíame o agradecemento polas fotos traídas por Bruno, Nélida, Cristina e Diana:

En química, el agua es un compuesto formado por dos átomos de hidrógeno y uno de oxígeno. Su fórmula molecular es H2O.
    


El agua cubre el 72% de la superficie del planeta Tierra y representa entre el 50% y el 90% de la masa de los seres vivos. Es una sustancia relativamente abundante aunque solo supone el 0,022% de la masa de la Tierra. Se puede encontrar esta sustancia en prácticamente cualquier lugar de la biosfera y en los tres estados de agregación de la materia: sólido, líquido y gaseoso.


Se halla en forma líquida en los mares, ríos, lagos y océanos. En forma sólida, nieve o hielo, en los casquetes polares, en las cumbres de las montañas y en los lugares de la Tierra donde la temperatura es inferior a cero grados Celsius. Y en forma gaseosa se halla formando parte de la atmósfera terrestre como vapor de agua.

"Soy Agua"

Este poema que aparece firmado con un pseudónimo en Internet "Irmangeles" foi atopado por Andrea e Xiana de 1º A (hoxe a cousa vai de poemas" (lédeo que igual vós atopades identificados"), a foto última é de José Manuel (1ºB):

Que me siento desorientada como un río en el desierto
de largo recorrido, buscando el mar me pierdo
y veo en el cielo el azul celeste de tus ojos
pienso en el enorme mar y me sonrojo
busco aquel horizonte, donde la tierra me une contigo
y por eso, solo por eso sigo
haciendo camino al igual que el Nilo.

"Profecía a una moderna Penélope" de HUMBERTO GARZA (poeta mexicano)


Esta poesía aportánna Aitana e Ángela de 1º B, a ver se a disfrutades, (a foto seleccionouna Elena de 1º A):

Negarás para siempre los recursos alternos

y espiarás, en el agua, galaxias reflejadas.
Escucharás secretas canciones de los remos
y suspiros de naves bregando en la distancia.

La patrulla distante arrestará tu boda
y en una jefatura la mantendrá en secuestro,
te plantarás oyendo la funeral paloma
que zurea en los cabellos de tu glaciar enfermo.

Las delicadas voces reptarán por el suelo
evadiendo el abdomen de tu jarrón dorado,
en la fiesta del aire esconderás tu anhelo
reacio a paladear hasta el último trago.

El temblor de tu sueño, planeará por el cielo,
lleno de cicatrices, ojeando de soslayo,
hasta que la memoria y el ladrido de un perro
presente.
 

viernes, 28 de mayo de 2010

GRANDES CATARATAS

   Yahya e Leo de 1º B colaboran neste blog coas fotos das cataratas máis famosas do mundo: Niágara e Iguazú.


jueves, 27 de mayo de 2010

POEMA DE OCTAVIO PAZ


REFRÁNS DA AUGA

1 Auga en Marzo, canta quepa no regazo.

2 Augas verdadeiras, por San Mateo as primeiras.

3 Auga de tronada, nuns sitios chove e noutros nada.

4 Auga de agosto e sol de abril, fan tocalas huchas coma un tamboril.
   
5 Auga en Febreiro, fai palleiro.

6 Auga para herba , ainda que moita sexa.

7 Auga de torbón, en unha parte pan, e noutra non.

8 As augas de Febreiro enchen o graneiro.

9 Auga na entrada da lúa, ou moita ou ningunha.

10 Que chova, que neve, quen ten sede, auga bebe.

11 Xiada na lama, auga na cama; xiada no lodo, auga deica o cóbado.

12 Xia sobre lodo, auga sobre todo.

13 Cando o Pico Sacro pon touca, auga temos pouca ou moita.

14 Auga de Abril, enche o carro e o carril.

15 Auga de Xaneiro, gábados cheos e altos medeiros.

16 Montelouro con touca, auga moita ou pouca.

17 Auga de Agosto, mata o mosto.

18 Auga en Marzo, nen o mexo dun rato.

19 Cando o tempo está de Ferrol, auga sen Sol.

20 Ceo aborregado, auga de contado.

21 Cando a auga falóu, dixo: dos moitos e dos poucos veñen os afoutos.

22 Neboeiro nos montes, auga nas fontes.

CANCIÓNS POPULARES GALEGAS


Estas cancións que engado aquí non levan nin imaxe nen son pero si moitos sentimentos detrás dun pobo galego mariñeiro. A moitos non nos fai falla a letra para poder cantalas, así que ánimo de novo para afinar:
Catro vellos mariñeiros
Catro vellos mariñeiros, BIS
todos metidos nun bote.
Boga, boga, mariñeiro,
imos pra Viveiro,
xa se ve San Roque. BIS
Ailalelo ...
Os mariñeiros traballan BIS
de noite coa luz da lúa.
Dá gusto velos chegare
pola mañá cedo
cheirando a frescura. BIS
Ailalelo ...
Traio sardiña e bocarte
Tamén xurelo pequeno
Rapaciña de Viveiro
ven buscar o lote
do teu mariñeiro. BIS
Ailalelo ...

O RODABALLO
NUNHA LANCHA DE MARÍN
COA PROA DE CARBALLO
NUNHA LANCHA DE MARÍN
COA PROA DE CARBALLO
CATRO RAPACES DA PUEBLA
UI AI AI, UI AI AI
CATRO RAPACES DA PUEBLA
UI AI AI, UI AI AI
ROUBARON UN RODABALLO
ESTRIBILLO
MALA CHISPA TE COMA,
MALA CHISPA CHE DE,
MALA CHISPA TE MATE AI AI IE
O PATRÓN QUE ALÍ MANDABA
ERA UN RAPAZ DE MARÍN
ERA UN RAPAZ DE MARÍN
DICÍALLE O RODABALLO
UI AI AI UI AI AI
MOITO MIRAS PARA MIN
MOITO MIRAS PARA MIN
PASAR O ESTRIBILLO....
FORON A VEDELO A LONXA
FORON A VEDELO A LONXA
E CON MUITO DISIMULO
E QUEN O FOI A MERCARE
UI AI AI UI AI AI
E QUEN O FOI A MERCARE
UI AI AI UI AI AI
A FILLA DO CACHIRULO
PASAR O ESTRIBILLO....
AQUÍ ACABA A HISTORIA
AQUÍ ACABA A HISTORIA
DO FAMOSO RODABALLO
QUE POR NO HABER ACEITE
UI AI AI UI AI AI
QUE POR NO HABER ACEITE
UI AI AI UI AI AI
HOUBO QUE COMELO ASADO
PASAR Ó ESTRIBILLO...

A rianxeira
Ondiñas veñen,
ondiñas veñen,
ondiñas veñen e van.
Non te vaias rianxeira,
que te vas a marear.
A Virxe de Guadalupe
cando vai pola ribeira, BIS
descalciña pola area,
parece unha rianxeira. BIS
Ondiñas veñen...
A Virxe de Guadalupe
cando vai para Rianxo,
a barquiña que a leva
era de pau de laranxo.
Ondiñas veñen...
A Virxe de Gauadalupe
quen a fixo moreniña BIS
foi un raíño de sol
que entrou pola ventaniña BIS
Ondiñas veñen.
Na beira do mar
Ollos verdes son traidores, BIS
azules son mentireiros,
os negros e acastañados
son firmes e vedadeiros. BIS
Na beira, na beira, na beira do mar
hai unha lanchiña pra ir a navegar BIS
Hoxe vinte pasar a ría BIS
cuns zoquiños de madeira,
ías tan remangadiña
ó pasar pola riberia BIS
Na beira, na beira, na beira do mar
hai unha lanchiña pra ir a navegar BIS
Cinco sentidos che temos, BIS
os cinco necesitamos
pero os cinco perdemos
en canto nos namoramos
Na beira, na beira, na beira do mar
hai unha lanchiña pra ir a navegar. BIS

Teño un amor en Rianxo
e outro en Vilagarcía,
para ver os meus amores
teño que cruza-la ría,
teño que cruza-lo mar.
Teño un amor en Rianxo
que non o podo olvidar.
Non te vaias mariñeiro
á beiriña do mar
porque o vento mareiro
dá moi bo navegar.
Se navegas pola ría
de Rianxo verás,
as estrelas e a lúa
darlle bicos ó mar

REGUEIFA: DE TODO UN POUCO


ALEX
Auga levan os mares,                                  
auga levan nos ríos.
Pequenos, grandes,
todos co mesmo camiño.
XOEL
Ben o vé maruxaina
en días de sufrimento,
Ben o vé
en días de acompañamento.
ALEX
Cando a auga cae do ceo,
vanse os barcos boniteiros,
ninguén queda na casa,
van despedir aos mariñeiros.
XOEL
Día de treboada,
mariñeiro sen carnada,
día de trabón,
río sen salmón.
TODOS
Cando auga hai na Terra
nadie a espera.
Pero cando desaparece
todo o mundo a quere.
ALEX
Praia sen auga,
o inferno agarda.
Peixes desolados,
mares acabados.
XOEL
Sen auga non se vive,
a auga é vida
e moi importante
pero dela o mundo se olvida.
ALEX
Se a auga se vai
morremos de sede
e nadie sobrevive,
á gran apocalipse.
XOEL
A fala da auga,
Nunca tivo tempos escuros.
A fala galega,
Tivoos duros.
TODOS
Cando hai auga na Terra
nadie a espera.
Pero cando desaparece,
todo o mundo a quere.

INUNDACIÓN (Álex)

Cando chove auga cae                                  
e moita debe caer para
as alcantarillas poder encher
e asi unha inundación acabara
por facer.

A LENDA DA FONTE DA ZAPATA


Catedral de San Martiño de Mondoñedo

A LENDA DA FONTE DA ZAPATA
A este dono “San” Gonzalo atribuenlle que volvera a fluir a Fonte de "A Zapata", s.XI, con augas curativas, polo “milagroso” procedemento de tirar unha zapatilla contra a rocha, para espantar a Lumia que tiña retido o manantial porque os cristiáns levantaran o templo xunto a súa fonte. Extrano proceder para un obispo cristián, posto que recorda procedementos dos aquilegus e tempestarii, zahoríes celta-románs, que así alexaban as tormentas e atraían o agua da choiva. E acabamos de ver como “san” Gonzalo actuou de tempestarii, creando a tormenta que impidiu a invasión vikinga... ¿Será por iso que só é santo “popular” e non “oficial”? Durante séculos as xentes viñeron por esta auga da Lumia, incluso dende sitios moi distantes, ou lonxevos. Debido á fama de máxico-milagroso-curativas que gozaban.

A CORUÑA

Este curso antes de vir para Burela estiven nun instituto da Coruña. Deixo aquí unha pequena homenaxe á auga desa cidade herculina:

Fotos do proxecto nas aulas de 1º de ESO

Dende as aulas de 1º vese o mar.

Mural de 1ºB "As verbas da auga"


A "Casa da Auga" de 1º A